Neurologopeda? Dla kogo?
Terapia neurologopedyczna przeznaczona jest dla osób dorosłych i dzieci, które wskutek różnych czynników neurologicznych, utraciły zdolność płynnego mówienia lub mają poważną trudność z opanowaniem prawidłowej zdolności mowy. W przypadku osoby dorosłej czynnikiem takim może być wypadek lub udar. W przypadku dziecka może być to szereg czynników wywołujących zaburzenia funkcjonowania układu neurologicznego w tym np. trudności okołoporodowe.
Kiedy wskazana jest terapia neurologopedyczna?
W odniesieniu do dzieci wsparcie terapeutyczne neurologopedy wskazane jest w sytuacji:
- opóźnionego rozwoju mowy
- opóźnionego rozwoju psychoruchowego
- jąkania
- dyzartrii, afazji (zaburzenia mowy w wyniku uszkodzenia układu nerwowego)
- dysfagii (zaburzeń przyjmowania, rozdrabniania oraz transportowania pokarmów do żołądka),
- trudności ze ssaniem piersi lub butelki, preferujące jedynie jedną konsystencję pokarmu np. „papkowatą
- diagnozy mutyzmu
- diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu lub w przypadku wyraźnych wskazań do wykonania diagnozy w tym kierunku
- diagnozy zespołu genetycznego
- diagnozy mózgowego porażenia dziecięcego
Terapia neurologopedyczna obejmuje m.in.:
- stymulację nadawania i odbioru mowy w zakresie dostosowanym do potrzeb pacjenta
- stymulację w zakresie mowy zautomatyzowanej, procesu powtarzania, nazywania, dialogu i mowy opowieściowej
- stymulację procesów poznawczych w zakresie percepcji słuchowej, czuciowej, wzrokowej a także pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej, uwagi i koncentracji
- reedukację umiejętności pisania i czytania
W ramach terapii neurologopeda stosuje m.in.:
- ćwiczenia aparatu artykulacyjnego
- masaż logopedyczny i regulujący
- ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia głosowe
- elementy metody werbo-tonalnej oraz integracji sensorycznej
- elementy metody krakowskiej
