Terapia neurologopedyczna

Neurologopeda? Dla kogo?

Terapia neurologopedyczna przeznaczona jest dla osób dorosłych i dzieci, które wskutek różnych czynników neurologicznych, utraciły zdolność płynnego mówienia lub mają poważną trudność z opanowaniem prawidłowej zdolności mowy. W przypadku osoby dorosłej czynnikiem takim może być wypadek lub udar. W przypadku dziecka może być to szereg czynników wywołujących zaburzenia funkcjonowania układu neurologicznego w tym np. trudności okołoporodowe.

Kiedy wskazana jest terapia neurologopedyczna?

W odniesieniu do dzieci wsparcie terapeutyczne neurologopedy wskazane jest w sytuacji:

  • opóźnionego rozwoju mowy
  • opóźnionego rozwoju psychoruchowego
  • jąkania
  • dyzartrii, afazji (zaburzenia mowy w wyniku uszkodzenia układu nerwowego)
  • dysfagii (zaburzeń przyjmowania, rozdrabniania oraz transportowania pokarmów do żołądka),
  • trudności ze ssaniem piersi lub butelki, preferujące jedynie jedną konsystencję pokarmu np. „papkowatą
  • diagnozy mutyzmu
  • diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu lub w przypadku wyraźnych wskazań do wykonania diagnozy w tym kierunku
  • diagnozy zespołu genetycznego
  • diagnozy mózgowego porażenia dziecięcego

Terapia neurologopedyczna obejmuje m.in.:

  • stymulację nadawania i odbioru mowy w zakresie dostosowanym do potrzeb pacjenta
  • stymulację w zakresie mowy zautomatyzowanej, procesu powtarzania, nazywania, dialogu i mowy opowieściowej
  • stymulację procesów poznawczych w zakresie percepcji słuchowej, czuciowej, wzrokowej a także pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej, uwagi i koncentracji
  • reedukację umiejętności pisania i czytania

W ramach terapii neurologopeda stosuje m.in.:

  • ćwiczenia aparatu artykulacyjnego
  • masaż logopedyczny i regulujący
  • ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia głosowe
  • elementy metody werbo-tonalnej oraz integracji sensorycznej
  • elementy metody krakowskiej