Najprostszym sposobem pobudzenia systemu proprioceptywnego do lepszego działania jest stworzenie jak największej ilość sytuacji, w których jest on aktywizowany.
Oprócz szeregu zabaw budzących zachwyt dziecka, takich jak skakanie po tapczanie, turlanie się po trawie lub walka na poduszki, mogą to być różnego rodzaju masaże (ręczne, masażerami wibrującymi, butelkami z ciepłą i zimną wodą, piłeczkami o zróżnicowanej fakturze) oraz dociski stawowe, które należy wykonywać przy odpowiednim chwycie zabezpieczającym staw przed uszkodzeniem. Najlepiej więc przed wykonaniem docisku poprosić o instrukcję fizjoterapeutę lub terapeutę SI.
Poniżej podajemy kilka przykładów aktywności wspierających rozwój czucia głębokiego u dziecka. Ilość i częstotliwość działań wspierających warto skonsultować z terapeutą SI, gdyż w przypadku każdego dziecka potrzeby będą inne. Zasadniczo jednak jest to ten rodzaj aktywności, którym trudno jest dziecku zaszkodzić, pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa.
- dociskanie, oklepywanie, wałkowanie, zwijanie w matę, koc (głowa dziecka pozostaje na zewnątrz), wałkowanie dużą piłką rehabilitacyjną, np. typu kangur, wałkowanie butelkami wypełnionymi wodą o innej temperaturze (zimna i ciepła)
- przenoszenie, przepychanie cięższych rzeczy przez dziecko (na miarę jego możliwości fizycznych)
- mocniejsze przytulenie dziecka (niedźwiedzi uścisk)
- baraszkowanie, toczenie się, przewracanie na poduszki lub materac
- „bitwa na poduszki” – przygotowujemy poduszki różnej wielkości i ciężaru z różnych materiałów; dziecko oraz rodzic trzymają poduszki oburącz i poklepują się nimi po wybranych częściach ciała np. kolanach, plecach, dłoniach
- odpychanie oburącz dużej piłki, uderzanie w piłkę rękoma, ugniatanie jej różnymi częściami ciała
- „walka kogutów” – przepychanie się z dzieckiem rękami w pozycji kucznej
- przechodzenie na czworaka przez tunele, czołganie się
- wspinanie się po drabinkach lub ściance wspinaczkowej
- podciąganie się na linie, przeciąganie liny
- skoki na pufy, skoki na trampolinie
- „deska” – górna części ciała podparta na rękach ugiętych w łokciach (przedramiona oparte o podłoże) – dziecko unosi biodra i kolana, nogi stykają się z podłożem tylko powierzchnią palców u stóp; dziecko próbuje utrzymać taką pozycję przez kilka sekund
Dobroczynny wpływ masażu
Badania wskazują, że stymulacja systemu proprioceptywnego poprzez dostarczanie wrażeń z czucia głębokiego powoduje zwiększenie poziomu niektórych neurotransmiterów takich jak serotonina, co z kolei zmniejsza aktywność ruchową, wyhamowuje pobudzenie systemu nerwowego i poprawia koncentrację uwagi u dziecka.1 Innymi słowy, stosując masaż, dociski stawowe lub zawijając dziecko w matę możemy, uzyskać dodatkowy efekt w postaci wyciszenia jego systemu nerwowego. Nie jest to może wielkie odkrycie, gdyż od dawien dawna matki ciasno owijają swoje nowonarodzone dzieci w beciki, po to właśnie, by zmniejszyć ich niepokój wynikający z pojawienia się na świecie, w zupełnie nowym otoczeniu, ale fakt, iż proces ten ma swoje naukowe podłoże i wytłumaczenie, może być przekonywującym argumentem dla osób jeszcze nie zdecydowanych na to, by zapewnić swojemu dziecku odpowiednie wsparcie w zakresie stymulacji prioproceptywnej.
1 Za Z. Przyrowski, Kliniczna Obserwacja, str. 31
Dla dzieci, które potrzebują intensywnej stymulacji ukierunkowanej na wyciszenie systemu nerwowego, zaleca się kołderki lub kamizelki obciążeniowe. Ich wielkość i zakres stosowania powinna być jednak zawsze skonsultowana z terapeutą SI.
